Nieuwsbrief
Zimbabwe, Newsletter June - Juli 2010
Beste lezers, Zimbabwe
Nog steeds geen nieuws van de werkvergunning, maar het leven gaat door
en zo ook onze patrouilles. Met het team terug doen we (zoals altijd) al het
mogelijke om te veel schade te voorkomen bij zowel het wild als het bos
waarin ze leven.
Juni en juli waren relatief rustige maanden wat kwam door enkele indirecte
problemen waar we mee te leven hebben hier. We konden niet alle plaatsen
bezoeken die we graag wilden. Twee van onze leden volgen op dit ogenblik
een uitgebreide cursus anti stroperij in Victoria Falls (om extra kennis te
verkrijgen en een morele ‘boost’). Op hetzelfde moment heeft de rest van
het team diverse ‘bush camps’ gedaan. Op dit moment zijn ze in een gebied
nabij een dorp dat altijd gelegenheid biedt tot stropen.
VOETBAL
En ja, natuurlijk moedigde ons team Holland aan tijdens de wereld
kampioenschappen in de finale tegen de Spanjolen al konden we het niet
afsluiten met een overwinning… Maar toch, het Braziliaanse team naar huis
sturen op een WK is niet niks!
We waren deze keer niet in staat iets samen te doen met de Boswachterij
daar zij een auto ongeluk hadden gehad met fatale afloop. We wensen hen
alle sterkte die ze nodig hebben. Onfortuinlijk hebben ze ook een 4x4
voertuig moeten afschrijven wat hen benadeeld in hun werkzaamheden. We
zullen, als altijd, assisteren waar en wanneer we kunnen.
In de tussentijd deden we een korte patrouille in een gebied waar we al een
tijd niet geweest waren en verwijderden we 43 strikken. De meeste van hen
waren oud, sommigen nog in staat om hun verwoestende werk te verrichten.
BUFFEL
Dat gezegd hebbende, kregen we een telefoontje van een lodge manager
dat er in hun gebied een buffel stier was gezien met een strik om zijn
voorpoot. Ik herinnerde mij dit verhaal van 6 weken eerder. Boswachterij
had al gepoogd het dier af te schieten omdat het gevaarlijk zou kunnen zijn
voor de vrouwen die op donderdag brandhout mogen ophalen uit het bos,
maar ze hadden gemist.
Dit keer ging ik erop af met Esther van het honden project om te zien of we
het dier uit zijn benarde situatie konden bevrijden. Bij aankomst was de
kudde nog steeds op dezelfde plaats en niet erg ongerust over onze
aanwezigheid. Esther manoeuvreerde de auto in een ideale positie om het
schot af te geven. Het gewonde dier dat zichtbaar dunner was dan de andere
stieren, stond als laatste op om weg te lopen. Het schot was perfect. De stier
liep wat weg, maar al na enkele minuten zagen we de eerste verschijnselen
van onbalans. Hij ging zo snel neer dat we beseften hoe slecht het met zijn
conditie gesteld was. Omdat de andere buffels hem een beetje begonnen
lastig te vallen (dat doen dieren vaker als ze zien dat er iets met één van
hen mis is) reden we snel naar hem toe en verwijderden we de rest van de
kudde langzaam maar zeker van het slachtoffer. We werkten snel en in
stilte. De ademhaling van het dier was oppervlakkig en daarom was haast
geboden. We deden het dier een blinddoek over de ogen en deden rubber
handschoenen aan. Ik verwijderde de strik en gaf antibiotica terwijl Esther
een oogje op de kudde hield (die trouwens de gehele gebeurtenis netjes op
afstand bleef wachten). De wond was dieper dan we hadden gedacht en het
was een wonder dat de hoef er nog aan zat. Deze werd alleen nog
vastgehouden door de pezen en zat vol met maden. We verwijderden het
dode weefsel en maakten de wond snel schoon. Het dier ademde nog, maar
nog steeds oppervlakkig. We besloten daarom om het dier snel uit zijn
narcose te halen. Op hetzelfde moment dat we de anti stof toedienden stopte
het dier met ademhalen. We controleerden het hart en dat was ook gestopt.
Ik probeerde nog hart massage toe te passen, maar het was te laat. Het dier
had niet de kracht zich uit de narcose vandaan te vechten.
Het was een bittere pil om in te nemen. Het eerste dier dat ik van zijn
ellendige strik wilde verlossen overleed recht voor onze ogen.
Als een dier op een natuurlijke manier sterft heb ik daar geen enkele moeite
mee. Dit dier echter, was geslachtofferd door stropers en moest een
ongelijke strijd voeren. Het had nooit een kans gehad omdat de strik er nooit
vanzelf was afgegaan. Het was een wonder dat hij nog niet door leeuwen of
hyena’s was aangevallen. Zelfs al hadden we de buffel wel vrij kunnen laten
was het nog de vraag geweest of hij zich zou kunnen herstellen, maar het
zou het enige zijn wat we konden doen. Dus misschien wel beter deze afloop,
maar toch, je begrijpt het gevoel.
Maar er is altijd een volgende dag en ik herinner mij eraan dat we deze
gevallen honderden keren hebben VOORKOMEN in het verleden door het
verwijderen van duizenden strikken in de bush!
Tot de volgende keer,
Martin & team
Volg ons op ‘FACEBOOK’ (ALL4AP)! Bekijk onze foto’s/video’s en
word een vriend/in ( en nodig uw vrienden ook uit lid te worden!)
ALL4AP patrol 2010
